இந்த இதழைப் பகுதியளவு ‘இயர் புக்’ என்று சொல்லலாம். பல்வேறு தேசங்களில் இந்த ஆண்டு நடைபெற்ற முக்கியமான அரசியல்-சமூக-பொருளாதார நிகழ்வுகளின் சுருக்கமான தொகுப்பாக இது அமைந்திருக்கிறது. வெவ்வேறு நாடுகளில் வசிக்கும் நமது செய்தியாளர்கள் இப்பகுதியினைச் சாத்தியமாக்கியிருக்கிறார்கள்.

பெருந்தொற்றுக்குப் பிறகு உலக நாடுகள் சந்திக்க நேர்ந்த பொருளாதார வீழ்ச்சி, அதில் இருந்து மீளப் படுகிற பாடு இவற்றைப் பல பில்லியன் டாலர்கள் செலவழித்து ரஷ்யா நடத்திக்கொண்டிருக்கும் உக்ரைன் மீதான தாக்குதலுக்கு அருகே வைத்துப் பார்க்கலாம். உலகின் பெரும்பாலான தேசங்கள் உக்ரைனை ஆதரிப்பது உண்மையென்றால் யுத்தத்துக்குச் செய்கிற உதவிகளை ஏன் போர் நிறுத்தத்துக்குச் செய்ய முன்வரவில்லை என்பதையும் அருகே இருத்தி நோக்கலாம்.

எதையும் யாரும் தடுத்து நிறுத்திவிட முடிவதில்லை. எதையும் என்றால் இழப்புகளை. அவலங்களை. யுத்தங்களை. வல்லரசுகள் மேலும் வலு சேர்க்கும் முனைப்புடனும், நலிவுற்ற தேசங்கள் தப்பிப் பிழைக்கும் வேட்கையுடனும் மட்டுமே எக்காலத்திலும் இயங்கிவந்திருக்கின்றன. எதுவும் மாறப் போவதில்லை.

ஆப்கனிஸ்தானை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள். தாலிபனை ஒழித்துக்கட்டாமல் ஓயப் போவதில்லை என்று அறிவித்துவிட்டுத்தான் அமெரிக்கா யுத்தத்தையே அங்கே தொடங்கியது. இறுதியில் அதே தாலிபனிடம் ஆட்சியைக் கொடுத்துவிட்டுப் போய்விட்டார்கள். என்ன மாறுதல் நிகழ்ந்திருக்கிறது? ஒன்றுமேயில்லை. அதே அடிப்படைவாதம். அதே சர்வாதிகாரம். காலத்துக்கு ஒவ்வாத சட்டங்கள். தேசம் சின்னாபின்னமடைந்துவிட்டது குறித்த எளிய கவலைகூட இல்லாமல் இந்த ஓராண்டுக் காலத்தைத் தம் வழக்கப்படி ஓட்டிக் கடந்துவிட்டார்கள் தாலிபன்கள். இனியும் அப்படியேதான் இருக்கப் போகிறார்கள். சில வருடங்களுக்குப் பிறகு மீண்டும் அமெரிக்காவோ ரஷ்யாவோ சீனாவோ படையெடுக்கும். அதற்கு ஏதாவது ஒரு காரணம் அப்போது வரும். மக்களின் அடிப்படைத் துயரங்கள் என்றென்றும் அப்படியேதான் இருக்கும்.

ஆப்கனிஸ்தானில் மக்கள் அவதிப்படுவதற்காவது மத அடிப்படைவாதிகளைக் காரணம் சொல்லலாம். இலங்கைக்கு என்ன காரணம் பொருந்தும்? மதமா, இனமா? ஒன்றுமேயில்லை. ஆட்சியாளர்களின் அறிவீனம், தன்னலம் என்பதற்கு அப்பால் மிகச் சிறியதொரு காரணத்தைக் கூடச் சுட்டிவிட முடியாது.

பல்லாண்டு காலமாகத் தொடர்ந்துகொண்டிருக்கும் சிரியா யுத்தத்தின் காரணம் இன்றைக்கு அந்த யுத்தத்தில் ஈடுபட்டிருக்கும் பல்வேறு தரப்புகளுக்கே மறந்திருக்கும். மரணம் பழகிய மக்கள் எதையும் பொருட்படுத்தவியலாத எல்லைக்குச் சென்றுவிடவே, யுத்தம் அன்றாடம் கடைக்குச் சென்று காய்கறி வாங்குவது போன்றதொரு செயலாகிப் போனது.

அந்தளவுக்கு நம் நாட்டில் அவலமில்லை என்பதை மட்டும் எண்ணி வேண்டுமானால் நிம்மதியடையலாம்.

இரண்டாண்டுக் காலம் கோரத்தாண்டவம் ஆடிவிட்டுச் சிறிது ஓய்வெடுக்கச் சென்றிருந்த கோவிட் தொற்று மீண்டும் ஓர் அலையாகப் பெருக ஆரம்பித்திருப்பதாக இந்த ஆண்டு முடியும் தருணத்தில் தகவல் வருகிறது. அதே சீனா. அதே கோவிட். ஆனால் வேறு ரகம். இன்னும் வீரியமானது என்கிறார்கள். நெருக்கடிகளும் இருப்பியல் சார்ந்த இன்னல்களும் தொடரத்தான் போகின்றன. இவ்வளவுக்கும் இடையில்தான் நாம் மதத்தை முன்வைத்து, கட்சிகளை முன்வைத்து, சாதிகளை முன்வைத்து அரசியல் பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம். சிறிது நகர்ந்து நின்று எண்ணிப் பார்த்தால் நமக்கே சிரிப்பு வரும்.

எதிர்வரும் புத்தாண்டு எப்படி இருக்கும் என்று தோராயமாகக் கூட மதிப்பிட முடியாத சூழ்நிலையில், எப்போதும் போல நமது நம்பிக்கையை முதலீடாக்கி வென்று கடப்பது தவிர வேறு வழியில்லை.

புத்தாண்டு வாழ்த்துகள்.